به یاد گل سرخ

برچسب ها: حضرت مهدی درآینه روایات معصومین (4)، | نظر بدهید

امام حسین(ع) وامام غایب(ع)

از امام حسین(ع) پرسیدند: آیا حضرت مهدی (ع) به دنیا آمده است ؟ فرمود:

هنوز به دنیا نیامده است. اگر روزگار او را درک کنم . همه ی عــمر به خدمتش کــمر هــــــمت می بندم.

در روایتی دیگر از امام حسین (ع) پرسیدند که آیا مهدی موعود شمایید؟ فرمود:

من نیستم. او کسی است که از مردم کناره می گیرد وبه سرزمین های دوردست می رود و خون پـدرش

برزمین می ماند واز عمویش پنهان می شود. آن گاه شمشیر می کشد وتاهشت ماه برزمین نمی گذارد.

 

منبع: کتاب باز شناختی از یوسف زهرا(علی ناصری)

 

برچسب ها: حضرت مهدی درآینه روایات معصومین (4)، | نظر بدهید

امام حسن(ع)و ظهور موعود

ظهور موعود واقع نمی شود مگر پس ازآن که شما ازهمدیگر بیزاری بجویید وبر صورت هم آب دهان بیندازید وهمدیگر

راکافر بخوانید.

عمیر گفت: چنین چه ارزشی دارد؟

امــــام (ع) فرمود: همه ی خیرها درآن زمان است ، زیرا قائم ما قیام می کند واین نادرستی ها را از میان می برد.

ودر جای دیگر فرمودند:

در زمـــــان او درندگان با یکدیگر سازش می کنند وزمین گیاهش را می رویاند وآسمان برکاتش را فرو می فرستد و

گنج های نهفته ی زمین ظلهر می شود و شرق وغرب به سیطره ی او در می آید. خوشـــــــــا به حال کسی که

روزگارش رادرک کند وبه فرمانش تن دهد.

 

منبع : کتاب باز شناختی از یوسف زهرا(علی ناصری)

برچسب ها: حضرت مهدی درآینه روایات معصومین (4)، | نظر

امام صادق (ع) می فرماید: روزی حضرت باقر (ع) به جابربن عبدالله انصاری فرمود: ای جــــــــــــابر لوحی نزد مادرم

فاطمه (س)بوده وبه تو خبرداده که در آن، چه نوشته شده است، برای من از آن بگو.

جابر گفت : خدارا گواه می گیرم که در زمان رسول اکرم (ص) خدمت مـــــــــــادرت فاطمه (س) شرفیاب شدم تا

ولادت حضرت حسین (ع) را تبریک گویم.در دست مبارکش لــوح سبز رنگی دیدم. گفتم: پدر ومادرم فـــــــــدایت ،

ای دختر پیامبر ! این لوح چیست؟ فرمود:

لوحی است که خدای تبارک و تعالی به پیامبرش داده است. نام پدرم،وهمسرم، و دو فرزندم و اوصیــــــــــای دیگر

فرزندانم درآن است. پدرم آن را به من عطا فرموده که مرا مسرور فرماید.

مادرت فاطمه (س)لوح را به من داد ومن نسخه ای برای خودم از رویش نوشتم.

امام محمد باقر(ع) فرمود:آیا می توانی آن را به من نشان دهی ؟ عرض کردم : آری

امام محمد باقر(ع)فرمود: جابر! تو نوشته ات را بنگر تا من متن آن را برای تو بخوانم. به نوشته ی خود نــــــگریستم

امام باقر(ع)آغاز به سخن کرد. به خدا سوگند که حتی یک حرف نیز با لوح اختلاف نداشت ودر لوح چنین آمده بود:

به نام خداوند بخشنده ی بخشایشگر.این نوشته ای است از جانب خدای عزیزو فرزانه، به پیامبر و

نوروسفیر وحجاب وراهنمایش، محمد که آن را روح الامین از پیش پروردگارجهانیان فرودآورده است:

ای محمد! نام های مرا گرامی دار ونعمت هایم را سپاس گوی. نعمت هایم را انکار نکن.من خدایی

هستم که جزمن کسی شایسته ی پرستش نیست.پشت ستمگران را می شکنم وستمدیدگان رابه

پیروزی می رسانم ومن کیفردهنده روز جزایم. من خدایی هستم که جزمن کسی شایسته پرستش

نیست.کسی که جزبه فضل ورحمت من دل ببندد وجز ازعدالت من بیم برد، اوراآنچنان عذاب می کنم

که احدی ازجهانیان راعذاب نکرده باشم.پس مرا بپرست وبرمن توکل کن. من پیامبری نفرستادم که

روزگارش سپری شودو پیامبــــــری اش به سرآید مگر برای او جانشینی برگزیدم، ومن تورا بر همه ی

پیامبران برتری دادم وجانشینت را برهمه اوصیاء برتری بخشیدم و تورا بادو فرزند دلبندت حــــــــسن و

حسین گرامی داشتم.حسن راپس از سپری شدن روزگارپدرش،معدن علم خودکردم و حسین رامخزن

وحی خود ساختم ونشان شهادت به او عطا کردم و فرجامش رابه سعادت رساندم که او سرورشهیدان

وازهمه ی شهیدان بالاتراست. کلمه تامه خود رابا اوقراردادم ومحبت کاملم رادرنزد او نگه داشتم.معیار

پاداش وکیفرمن اهل بیت اواست که نخستین آنها، سرور عبادت کنندگان وزینت دوستان من «علی»(بن

الحسین(ع)) است.آنگاه پسرش، شبیه جدش،«محمد»است که شکافنده عــــــلوم من ومعدن حکمت من

است.آنان که درباره «جعفر» دچارتردید شوند، هلاک می شوند.کسی که او را ردکند، مرا رد کرده است.

این سخن از من به حقیقت پیوسته که جایگاه جعفر را بس بلند گردانم و اورا  ادامه مطلب...